Pojęcie inwestycji lokalnych i regionalnych, z samej swej istoty, wiąże się z określonym miejscem w przestrzeni geograficznej, terytorium lub terenem, tzn. wiąże się przede wszystkim z rozwojem wspólnot mieszkańców, zamieszkujące określone terytoria. Pojęcie to jest złożone. Stopień tej złożoności jest pochodną wielorakości celów, którym ten rozwój ma służyć oraz różnorodności działań, które go kształtują.
W skali lokalnej i regionalnej identyfikacja problemów inwestycji lokalnych, gospodarczych i przestrzennych staje się szczególnie skomplikowana, albowiem województwo, powiat i gmina funkcjonują i rozwijają się jako integralne części większej całości oraz korzystają z dóbr i usług powstałych na innych terenach, jednocześnie dostarczając swoje produkty na rzecz otoczenia, a także wchłaniają fundusze pochodzące z zewnątrz i przekazują własne środki na inne tereny.
W rezultacie trudno w sposób jednoznaczny określić problemy inwestycji lokalnych. Ogólnie biorąc, inwestycje lokalne i regionalne, jako charakterystyczne kategorie rozwoju społeczno – gospodarczego, są rozumiane i definiowane w rozmaity sposób. Treść tego pojęcia mieści się bowiem w przedziale wyznaczonym z jednej strony przez pojmowanie tego rozwoju jako tworzenie nowych miejsc pracy w danej jednostce terytorialnej, z drugiej zaś przez jego pojmowanie jako kompleksowego kształtowania, przy danych uwarunkowaniach, optymalnych warunków życia społeczności zamieszkującej określone terytorium, albo jako doskonalenia organizacji, struktury i funkcjonowania danej jednostki terytorialnej za pomocą jak najlepszego wykorzystania miejscowych zasobów rozwoju w postaci pracy, mienia komunalnego, przestrzeni, środowiska przyrodniczego i zasobów finansowych.
W procesie rozwoju inwestycji lokalnych podstawowe znaczenie ma optymalne kształtowanie proporcji między następującymi elementami: potrzeby, preferencje i uznane systemy wartości mieszkańców, funkcje, zagospodarowanie przestrzeni, środowisko przyrodnicze i kulturowe.
Potrzeby, preferencje i uznane systemy wartości mieszkańców są jednym z podstawowych motywów rozwoju społeczno – gospodarczego. Nie wchodząc w obszerną problematykę potrzeb ludzkich i ich zaspokajania, można powiedzieć, że dotyczą one szeroko rozumianego środowiska życia ogółu mieszkańców, grupy osób, rodziny czy pojedynczego człowieka, na które składają się stosunki społeczne, warunki zamieszkania, pracy i obsługi, warunki tworzone przez elementy zagospodarowania przestrzeni, a także walory i zasoby środowiska przyrodniczego oraz dziedzictwa kulturowego.
Skala i tempo zaspokajania potrzeb społecznych zależne są od poziomu rozwoju różnorodnych działalności gospodarczych oraz inwestycji lokalnych poszczególnych osób, firm, organizacji i instytucji, które można określić mianem funkcji. Funkcje o podobnych celach, cechach technicznych, społecznych i ekonomicznych można agregować w zbiory, używane rodzajami funkcji.
Wśród tak określonych funkcji można wyróżnić funkcje umiejscowione oraz funkcje łącznikowe, które mają zapewnić dostępność i wzajemne połączenie miejsc wykonywania lokalnych inwestycji. Pomiędzy poszczególnymi inwestycjami istnieje szereg związków, które stanowią podstawę do kształtowania optymalnych proporcji między wszystkimi inwestycjami na terenie danej jednostki administracyjnej.
